خودمونی

بعضی ها؛
شبیه عطر بهارنارنجی هستند در کوچه پس کوچه های پیچ در پیچ دلت،
نفس میکشی...
آنقدر عمیق؛ که عطر بودنشان را تا آخرین ثانیه ی عمرت؛ در ریه هات ذخیره کنی...
بعضی ها؛
آرامش مطلقند
صدای آرامشان
انگار که یک دنیا آرامش را به رگ و ریشه ات تزریق میکنند.
اصلا خدا جان؛
در خلقت بعضی ها؛ سنگ تمام گذاشته ای.
سایه شان کم نشود از روزگارمان
و من چقدر دوست دارم اين بعضي هارا...